کد مطلب:172959 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:163

زهد و بی اعتنایی به دنیا
كسانی كه دل از تعلقات دنیوی بریده اند، انسان های وارسته ای هستند كه همواره منشأ خیر و بركتند. از مسایلی كه قرآن كریم و پیشوایان معصوم ما پیوسته انسان ها را از آن بر حذر داشته اند دنیا طلبی است. چیزی كه گاه شخص برای آن، انسانیت و آزادگی و شرف را زیر پا می نهد و دین را فدا می كند. دنیا دوستی كه سبب شد مردم كوفه در مقابل امام وقت خویش بایستند. قرآن مجید برای پرهیز از دنیا پرستی چنین هشدار می دهد:

قل متاع الدنیا قلیل و الاخرة خیر لمن اتقی و لا تظلمون فتیلا. [1] .


ای پیامبر به مردم بگو كه كامیابی دنیا اندك و آخرت برای پرهیزگاران بهتر است و به اندازه ی تار هسته ی خرمایی بر شما ستم نشود.

و در جای دیگر می فرماید:

و قال الذین یریدون الحیوة الدنیا یا لیت لنا مثل ما أوتی قارون انه لذو حظ عظیم. [2] .

به آنچه دارند قانع نیستند و می گویند: ای كاش ما هم مثل قارون این همه ثروت داشتیم، در حالی كه قرآن كریم به خوبی روشن ساخته كه او و اموالش به زمین فرود برده شدند و این عاقبت دنیا دوستان است. بنابراین، هر كه فریب دنیا را خورد و خود را به دنیا فروخت، از سعادت اخروی محروم خواهد شد. دنیا منتهای دید كوردلان است كه ورای آن چیزی نمی بینند. اما خواص می دانند كه در ورای آن، سرای جاویدان است، بر این اساس، آماده كوچند و به دنیا چون ابزاری می نگرند و از آن زاد و توشه برمی گیرند.


[1] نساء (4) آيه ي 77.

[2] قصص (28) آيه ي 79.